Łagodna twarz Kasandry

Elżbieta Adamiec urodzona w Nowym Dworze Gdańskim, mieszka w Bielsku Białej. Debiutowała w roku 2005, wierszami „Jesienna kobieta” („Zeszyt” Libiąskiego Centrum Kultury), publikację wznowiono w 2008.

Jest autorką pięciu tomików poetyckich: „Chcę” oraz „Żuł i krajna, pigułka na sny” (2019), wydane w 2019, „Tak tu cicho, tak cicho jest” (2020), „NIC w dłoniach” (2021) oraz „Anna i po-układane sny” (2021) zawierający prozą poetycką.

Utwory E. Adamiec tłumaczono na język angielski i hiszpański. Publikowała w „Akancie”, w Niezależnym Kwartalniku Literacko-Artystycznym „Post Scriptum”, w „Litterateur Redefining World” i miesięczniku społeczno-kulturalno literackim „Śląsk”. Jej wiersze znalazły się w antologii „Poeci z sieci” oraz „Pożegnania” (2006), a także „Poeci Podbeskidzia”. Brała udział w Festiwalach Poezji Słowiańskiej, zapraszana do udziału w wieczorach autorskich organizowanych w wielu miastach.

Ciekawym wątkiem w twórczości poetki jest współpraca z gitarzystą jazzowym Ryszardem Feliksem Styłą, liderem jazzowej formacji „Spectrum Session”, ongiś członkiem legendarnego, jazz-rockowego

zespołu „Laboratorium”. Efekty tej współpracy można było zobaczyć oraz usłyszeć podczas spotkań poetycko-muzycznych w Klubokawiarni Aquarium w Bielsku Białej, w Niszy Coffee & Tea w Libiążu, a ostatnio

w Krakowie, w Centrum Sztuki i Techniki Japońskiej „Manggha”.

Wybrany fragment:

W wierszach Elżbiety Adamiec odnajdziemy osobny i niezwykły świat, przeniknięty bólem, ale i radością istnienia. Bogaty język, wyobraźnia kreacyjna dostarczają przyjemności estetyczne i odsłaniają nieznane horyzonty. To jest odkrywcza poezja, dająca Nadzieję.

Gorąco polecam tę oryginalną książkę.

Stanisław Dłuski

Rano piszę wiersze i budzę ptaki, wiem NIC o śmierci i ciszy / 5

świat według Bruegla / 7

opowiem jeszcze coś o miłości / 8

I Gnossiennes / 9

list pierwszy / 11

list drugi / 12

list trzeci / 13

list czwarty / 14

list piąty / 15

list szósty / 16

list siódmy ostatni / 17

II Ogrody Miro / 19

oddech nieba koloru sepii / 21

nie wydarzę się więcej Bóg nie zamieści postscriptum / 22

mężczyzna ofiarował kobiecie perły i jedwab serca / 23

tak tak / 24

noc podczas której drzewa stroją się w gwiazdy / 25

pod nogi upada ptak / 26

jesteś milczeniem tak olbrzymim jak preludia Szopena / 27

tam dokąd nie dolatuje wróbel nie dociera metafizyka / 28

cień za cieniem / 29

III Księgi ciszy / 31

świerszcze króla Midasa są zbyt złote by nucić pieśni / 33

glicynie Chagall i Bóg / 34

Nora odchodzi z domu męża a gdzieś w Paryżu pada pytanie: / 35

dobranoc / 36

almost blue niemal niebieski kruk i głód / 38

ptaki wiją gniazda a młody śnieg przysypuje rdzawe włosy / 40

piszę moją Księgę Deszczu / 41

piszę moją Księgę Zmierzchu obłoków pod senną powieką / 42

piszę Księgę Zasypiania i Ziarna piasku / 43

piszę Księgę Księżyca który pękł na pół / 44

nieśmiertelność snu człowieka który spija / 45

IV Mandragora / 47

Kasandra zdejmuje płaszcz wiesza go na oparciu krzesła / 49

ziarnko po ziarnku wiatr przenosi spokój kobiety / 50

była sobie dojrzałość daleka od mgieł zamętu liści / 51

Beatrycze istnieje ciepłe dłonie układa na ciele mężczyzny / 52

tryptyk / 53

taka cisza i biel wokół a pan Herbert ciężko oddychając / 55

słonie nie oddalają się od wody są mądre / 56

jak w sobie ułożyć las namorzynowy gdzie go umieścić / 57

w moim „Drohobyczu” sny nigdy nie maleją / 58

wspomnij mnie wspomnij czytając o niepewności brzegu / 59

kot przysłania horyzont bezszelestnie stąpa / 60

w którym momencie jętka zaczyna wnikać w przemijanie / 61

potrafię: / 62

dmuchawiec śni gwiazdy / 63

letnia suknia wypłowiała / 64

oto człowiek / 65

w Warszawie Jerzy Liebert blady i cichy pisze wiersz: / 66

odczuwam lęk a pochodnie pielgrzymów zbliżają się / 67

u podnóża klifu ktoś na piasku pisze samotność / 68

w krainie pełnej zachwyceń ikona patrzy w oczy ikonie / 69

aztekowie tak cicho umierali złoto przybierało barwę krwi / 70

V Sny o bezwładzie / 71

opowiadaj sny o pustce bezwładzie / 73

w głębi duszy zamieszkał cień szeleści / 75

niekiedy niebu brakuje szczęścia dlatego / 76

owad zatopiony w bursztynie pod wpływem / 77

tam gdzie Dante spotyka Boga / 78

kobieta wpina we włosy kwiat / 79

Salomon odpoczywa na kamieniu / 80

widziałam synogarlicę z gałązką oliwną / 81

różewiczowskie ogrody omdlewają mimo rosy / 82

opowieść o tym snuł mi Ray Charles / 83

noc i wrota doliny pochłaniają dzień, / 84

śpij / 85