Polski konsulat we Lwowie 1987-2012

Opis

Tytuł:   „Polski konsulat we Lwowie 1987-2012”
Polskie Konsulstwo u Lwowi 1987-2012
ISBN: 975-83-7038-901-5 (Wyd. 3.)
Wydawnictwo Test, Lublin 2015, wydanie trzecie poszerzone
ss. 390,
Pierwsze wydanie 2012, ISBN: 978-83-7038-853-1

Czytaj książkę online:

Rodakom ze Lwowa i Ukrainy, przyjaciołom Ukraińcom, moim poprzednikom oraz wszystkim pracownikom polskiej placówki konsularnej we Lwowie
Jarosław Drozd:

Szanowni Państwo,

jubileusz 25-lecia działalności polskiej placówki konsularnej we Lwowie to dobra okazja, by spojrzeć wstecz na godny szacunku dorobek pracujących tu kolejnych zespołów polskich dyplomatów.
Może ktoś powie, że to skromny jubileusz, ja jednak jestem przekonany, że lektura tej książki nie pozostawi wątpliwości, że ćwierćwiecze polskiego urzędu konsularnego we Lwowie jest to, na tle przemian w tej części Europy, cała epoka historyczna.

Początki działalności naszego urzędu sięgają czasów PRL-u i ZSRR. Na oczach polskich dyplomatów nabierało mocy ukraińskie odrodzenie narodowe, rozpadał się ZSRR, powstała niepodległa Ukraina. Dzieje placówki to mnóstwo wspaniałych chwil i wzruszających spotkań z naszymi Rodakami, w tym z niezłomnymi kapłanami, a także znakomitymi postaciami ukraińskiego świata kultury, nauki oraz polityki.

W ciągu ćwierćwiecza, wraz z dynamicznymi zmianami politycznymi i społecznymi w tej części Europy, wielokrotnie zmieniała się specyfika codziennej pracy urzędu, który sam także zmienił się nie do poznania. Dość powiedzieć, że o ile w końcu lat osiemdziesiątych łącznie z konsulami pracowało w urzędzie zaledwie siedem osób, to obecnie liczba pracowników wynosi ponad sto.

Polski urząd konsularny we Lwowie, a więc zarówno Agencja Konsularna PRL i RP, jak i później Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie dokładał starań, by zbliżać obydwa narody. Nie szczędziliśmy wysiłków, by pracować jak najlepiej na wszystkich obszarach wchodzących w zakres naszych obowiązków. Dotyczy to zarówno dziedziny prawno-konsularnej, ruchu osobowego, spraw związanych z opieką nad naszymi Rodakami z Zachodniej Ukrainy, promocji kultury polskiej, jak i wspierania szkolnictwa, nauki i oświaty.

Od września 2011 roku mam zaszczyt kierować Konsulatem Generalnym Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie, największym polskim urzędem konsularnym na świecie, osiągającym doskonałe wyniki we wszystkich wymienionych powyżej dziedzinach. Jestem jednak w pełni świadomy, że na obecną pozycję naszego urzędu złożyły się wysiłki i praca wielu dyplomatów. Nie do przecenienia jest także wkład pracowników z Polski oraz ze Lwowa. Wszystkim tym osobom pragnę serdecznie podziękować za wytrwałą i codzienną, niełatwą pracę, często w bardzo trudnych warunkach i okolicznościach.

Zwracając się do swoich poprzedników pragnę zapewnić, że staram się godnie kontynuować najważniejsze projekty, z których słynie polska placówka we Lwowie. Mam tu na myśli akcję „Światełko Pamięci dla Cmentarza Łyczakowskiego”, Polsko-Ukraiński Dzień Dziecka, Międzynarodowy Festiwal „Jazz Bez”, konkurs „Znasz-li ten kraj…”, a także coroczne obchody ważnych rocznic, m.in. na lwowskich Wzgórzach Wuleckich, w Hucie Pieniackiej czy w bliskim serc nas wszystkich Zadwórzu.

Zachowując to, co najlepsze, staramy się tworzyć nowe projekty i płaszczyzny współpracy. W roku 2012 zorganizowaliśmy największy w powojennej historii Lwowa Przegląd Najnowszych Filmów Polskich „Pod Wysokim Zamkiem”. W trakcie dziesięciu dni festiwalowych zaprezentowaliśmy ponad trzydzieści filmów polskich z lat 2010-2012. Udanym projektem był również I Polsko-Ukraiński Festiwal Partnerstwa, który odbywał się w samym sercu Lwowa, na Rynku Starego Miasta. W ciągu dwóch dni na dużej, plenerowej scenie zaprezentowało się kilkanaście zespołów muzycznych i tanecznych z Polski, reprezentujących miasta i województwa partnerskie Lwowa oraz obwodu lwowskiego.

Ogromnie się cieszę, że możemy tą książką przybliżyć Państwu losy polskiej placówki konsularnej we Lwowie i zaproponować lekturę zawierającą bardzo osobiste refleksje moich kolegów, kierujących konsulatem kolejno przez dwadzieścia pięć lat.

Pragnę podziękować wszystkim autorom tekstów do niniejszej książki. Mogę się domyślać, że spisanie wspomnień z mniej lub bardziej odległego okresu pracy we Lwowie nie było w natłoku codziennych obowiązków zadaniem prostym.

Szczególne słowa wdzięczności kieruję pod adresem konsula Marcina Zieniewicza oraz wydawcy Bernarda Nowaka. Tylko dzięki ich zaangażowaniu ten tom mógł osiągnąć tak pełną i skończoną formę. Dziękuję także autorom wspomnień o moich dwóch nieżyjących już poprzednikach – Marku Krajewskim i Tomaszu Marku Leoniuku. Bardzo się cieszę, że ta książka upamiętni także ich wkład w rozwój i dzisiejszą pozycję Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej we Lwowie.

Jarosław Drozd
Ambasador tytularny
Konsul generalny RP we Lwowie