Od autora (zamiast wstępu):

„Wyroby duchowe” obejmują siedem lat życia w Lublinie, raz chudych, czasem bardzo chudych. Książka jest wyborem z prowadzonych mniej czy bardziej systematycznie notatek. Można powiedzieć, że jest daniem sporządzonym z różnych kawałków, gatunków, niekiedy okrawków. To swego rodzaju forszmak literacki, oparty na własnym przepisie – i tak wypada go traktować, ze wszystkimi tego konsekwencjami.

„Wyroby…” to dość niewinne pomieszanie prawdy i zmyślenia… Ich „chaos” jest zamierzony, zaś bohater, wbrew pozorom, nie jest tożsamy z bohaterem zapisków. Podobnie ma się rzecz z resztą. Z jednej bowiem strony „Wyroby…” dokumentują pewien czas, z drugiej odnoszą się do tego, co mogłoby się zdarzyć. Tak samo postaci; jedne istnieją, inne są wydumane. Byłoby dobrze, gdyby niektóre nie istniały w ogóle. 🙂 Równie umownie przedstawia się sprawa chronologii; próby zestawiania z czasem realnym zaprowadzą donikąd. Wskazane jest więc, by zarówno osoby, jak i zdarzenia traktować z dystansem, niekiedy z przymrużeniem oka. Są jednak w tomie rzeczy ujmowane serio. Czytelnik bez trudu osądzi, co na jaki traktament zasługuje.

Tom zawiera sceny i opinie, które mogą się wydać drastyczne czy niesprawiedliwe. Z różnych względów odradzano mi ich umieszczanie. Nie posłuchałem tych życzliwych głosów, również z wielu względów. Mają dopełniać to, co chcę o bohaterze i jego świecie powiedzieć, o całym ich wzajemnym zaplątaniu. Skoro zdarza się to w realu, niech tu też będzie. Ostatecznie czytelnik może, podobnie jak w Internecie, zmienić stronę i czytać w innym, pozbawionym takich obrazków miejscu.

Fragmenty „Wyrobów duchowych” były drukowane w miesięczniku „Twórczość”, w „Akcencie”, „Kresach”, w dwumiesięczniku „Lublin”, „Rzeczpospolitej”, w „Gazecie Petersburskiej”, czasem też w lokalnej prasie, jednak większość ukazuje się po raz pierwszy. Publikowane po zmianach, poprzekładane w nowe miejsca, znaczą coś innego niż mogły znaczyć kiedyś.